Meşe Dalında Öten Bülbül ile Avcı Atmaca Masalı
Bir gün güzel sesli bülbül meşe dalında şakır şakır ötüp duruyordu. Atmaca onun sesini duydu.
- Aman ne güzel dedi. Açlıktan karnım zil çalıyor. Bari şu bülbülü yiyeyim de açlığımı gidereyim. Sonra sektirmeden çullandı bülbüle ve onu kıskıvrak yakaladı. Bülbül:
- Bırak beni atmaca kardeş, dedi. Benden ne olur sana? Bir lokmacık kuşum ben. Etim ne, budum ne? Ben senin dişinin kovuğuna bile gitmem. Sen beni bırak da daha büyük kuşlara git onları avla ve karınını doyur. Atmaca bıyık altından güldü:
- Beni kandıramazsın, dedi. Ben tutacağımı tutmuşum. O yüzden şimdi seni bırakayım da hiç görmediğim, bilmediğim başka avların peşine mi düşeyim? Yok öyle yağma bülbül. Çoğu düşünüp az ile yetinemeyenler, bir gün azı da bulamazlar. Üstelik ellerindekileri de kaçırırlar. Bunu böyle bilmeli, akıldan da hiç çıkarmamalıyız.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder